Brend en Rob in Suriname..

Na lang niet gehoord te hebben, ben ik hier weer!!

Ik 2 fantastische weken achter de rug! Ik heb me echt super geamuseerd met Brend en Rob..

Nu wat heb ik allemaal meegemaakt, gezien en gedaan de afgelopen 2 weken zal ik hieronder eens neertypen..

Als eerste was ik hem gaan afhalen aan de luchthaven supersuperspannend! En ook wel zenuwachtig..al heel vroeg wakker en wist met mezelf geen blijf..
maar zo blij dat ik hem dan zag!
We hebben ons dan gesetteld in ons appartementje en eens goed uitgeslapen.
De volgende dag zijn we op uitstap geweest naar de dolfijnen en heb ik hen direct van de lekkere bakabanas laten proeven. (gebakken bananen)
Jammer genoeg hebben we niet zoveel dolfijnen gezien.. je moest altijd enorm veel geluk hebben.. wel zagen we springende vissen over het water glijden.. echt grappig!

Volgende dagen ben ik nog stage gaan doen en zijn Brend en Rob gaan zwemmen bij het zwembad in de buurt.
Vrijdag morgend zijn we dan vertrokken op trip naar isadou, jawjaw, Stone eiland en Brownsberg!! Woow kei tof!
We reden eerst 4 uur over een bauxietweg, dat is hier dan een harde bobbelweg waar je constant bruin/rood zand ziet opvliegen. Onze chauffeur moest soms echt tegen 20km/u rijden omdat er dan van de andere kant een auto kwam aangereden waardoor onze chauffeur niets meer zag. Soms wel akelig!

Toen aan deze lange weg een einde kwam en deze weg ook niet meer verder kon kwamen we in ‘ Atjonie’ aan.
Dit is eigenlijk de vertrekhaven van al de dorpjes die rond de Surinamerivier leven..
Hier moesten we dan al onze bagage, ons eten voor de 4 dagen.. overladen in een bootje..

Met dat bootje reden we dan een 20 tal minuutjes over de Surinamerivier en zagen we langs links en rechts kindjes zwemmen, vrouwen die de kledij aan het wassen waren in de rivier, vrouwen met grote kannen op hun hoofd.. ge kent da wel, ik zag het meestal in de boekskes enzo hè .. maar nu was het ineens allemaal echt :) .. woow wel een heel shique beeld dat op mijn netvlies is gebrand!


Aangekomen op Isadou sliepen we in heel gezellige hutjes.. en konden we liggen in de stroomversnellingen van de rivier.. heel lekker gerelaxt..
Jeniffer was onze gids en zorgde voor heerlijke maaltijden zoals saoto soep (een soort indische soep, kipachtige bouillon waar je dan gepluisde kip, soort gebakken aardappelfrietjes en groentjes bij in kon gooien) ! We kregen ook nog witte rijst met bruine bonen.. dat was niet echt iets voor mij :)

Die avond heb ik ook een vogelspin in de bomen gezien.. Ze zit naar het schijnt al jaren in diezelfde boom!
Die avond had onze chauffeur ook nog en idee.. hij haalde zijn enorm grote pillamp en scheen ermee tot aan de overkant van de rivier.. hier zagen we de ogen van kaaimannen.. brr..
Toen het tijd was om te gaan slapen.. zelfs al rond 21.00u .. ja toch wel! Je bent hier altijd heel snel moe.. ook omdat het al rond 18.30u pikkendonker is buiten!
S’ nachts ben ik enkele keren wakker geworden van enorme trommelgeluiden.. Ik wist niet waar het vandaan kwam en vond het ook best wel eng..
De volgende dag vroegen we aan Jeniffer wat dit was.. blijkbaar kwam het van een dorpje in de buurt die dit midden in de nacht uitvoeren als rouwritueel..

De volgende dag gingen we naar JawJaw een marrondorpje. Hier kregen we een rondleiding en zagen we hoe de mensen daar leefden.
Het was heel moeilijk om foto’s te nemen. De mensen schelden je uit als je foto’s neemt van hen. Dit komt omdat er enkele jaren geleden mensen in het dorpje foto’s zijn komen nemen en hebben van deze gelegenheid geprofiteerd om er briefkaarten van te maken en er dus nog eens geld met te verdienen ook. Als je nu een foto wil trekken moet je het of vragen, of deze opsturen naar hen.

Als je de foto’s bekijkt (die me toch gelukt zijn te trekken ), kan je, je vast en zeker wat beter een beeld vormen.
We keken toe hoe deze mensen een boot maakte, waar ze kookte, hoe ze brood bakte, welke school er in het dorpje aanwezig was. En de mannen van het dorp gingen in het bos jagen.
Daarna zijn we ook met onze gids Doris het bos door gewandeld. Hij vertelde ons over de jodiumbomen die een sap produceert waar je, je wonden met kan verzachten. Ook vertelde hij over de telefoonboom. Een hele grote boom, met precies inhammen waar je dan heeel hard met je bijl op moest slaan en dan weergalmde het door heel het bos. Zo wisten de mensen dat je nog in het bos was, of als je tijdens de jacht problemen had.

Jammer hebben we buiten veel muggen en miertjes in dit bos niet veel tegengekomen. Als we vroegen of we dieren gingen zien, vertelde ze ons ‘als je gelukt hebt’ maar die hadden we dus niet.

De volgende dag gingen we naar Stone eiland.. Dit was wel weer 20min de boot in en ongeveer een half uurtje rijden..
Waar we natuurlijk ook gingen relaxen.. jaja Suriname is gewoon één en al relax :) ..

Jeniffer ‘snelde’ zich bij aankomst achter het vuur en maakte voor ons weer heerlijke nasi met verse kroepoek en natuurlijk een heeerlijke frisse watermeloen!
Stone Eiland is een enorm groot stuwmeer met precies allemaal bomen in het water maar dan zonder takken en zonder groene bladeren.. allemaal doodgegaan door het water..

Die avond hebben we met zen allen nog aan het kaarten geweest, echt heel tof!
Wel gingen we allen vroeg slapen want de volgende ochtend zouden we vroeg terug richting Brownsberg rijden.. dus weer 2,5 uurtjes de bus in.
Daar aangekomen reden we eerst heeeeel de berg op.. best wel akelig.. tot we na enige tijd stopte.. Jeniffer merkte op dat ze een puma zag maar net toen ik me omdraaide was het natuurlijk al te laat! Pech seg!
Toen we dat hoorde, hebben we dus heel de tijd niets anders meer gedaan als uit het raam gekeken. Jammer genoeg wel zonder resultaat :)..

Toen we boven op de berg waren.. kwam onze gids en gingen we de berg helemaal terug naar beneden, naar de Irene vallen.. Best wel zwaar.. maar daar worden we hard van!
Het was toch een 2,5 km naar beneden lopen .. en daar hebben we dan enorm genoten van de mooie waterval, zuiver bronwater.. hier konden we ons dan verfrissen en natuurlijk pictures nemen!
En toen moesten we de berg terug op .. ik dacht dat het naar beneden lopen al zwaar was maar dat naar boven gaan was wel helemaal de moeite.. al bij al na enige tijd ging het wel wat vlotter.. het was echt super!!

Bedankt om weer mijn verhaaltje te lezen..hopelijk hebben jullie er van genoten!

Ahja nog een paar weetjes..

Ik heb hier buiten mezelf nog maar 4 andere mensen met blond haar gezien..
T'is hier nu nog steeds 30 graden en overal zie je al kerstversieringen..
Sinterklaas is ook in het land met zijn, neenee niet zwarte pieten maar gekleurde pieten!

Liefs
Sofie